W końcu wróciła „normalna” szkoła? Powróciła stara rzeczywistość i zamiast ekranów komputera dzieci widzą tablice oraz rówieśników. Ale czy siedzenie w szkolnej ławce stanie się jak dawniej codzienną rutyną? Chyba trudno jednoznacznie odpowiedzieć jak będzie dalej, jutro jest ciągle niepewne. Z jednej strony cieszymy się, że dzieci mogły powrócić do szkoły, a z drugiej obawa o to co będzie dalej została. Rodzice z którymi rozmawiam wielokrotnie podkreślają iż nie wyobrażają sobie dalszego życia dzieci przed ekranami komputerów. Wielu rodziców zaobserwowało u swoich dzieci po kilku miesięcznej izolacji objawy takie jak:
– Bezsenność
– Brak apetytu
– Ból głowy, brzucha
– Trudności z koncentracją
– Brak energii, motywacji
– Uczucie strachu, smutku
Każdy z Nas niezależnie od wieku potrzebuje kontaktów międzyludzkich. Relacja koleżeńska wśród dzieci kształtuje kluczowe kompetencje społeczne. Videorozmowa i inne komunikatory nigdy nie zastąpią wspólnej zabawy. Czas spędzony z rodzicami nie zrekompensuje dziecku czasu utraconego z rówieśnikami. Co możemy zrobić dla naszych dzieci?
– Rozmawiajmy z dziećmi o emocjach. Dziecko ma prawo czuć strach, niepokój. Nie oszukujmy dzieci, jeśli my też się czegoś boimy, czujemy niepokój,
– Angażujmy dzieci w obowiązki domowe
Starajmy się zachować stały rytm dnia,
– Rozmawiajmy z dzieckiem na temat tego co dzieje się na zajęciach lekcyjnych, o tym jak sobie radzi, jak możemy mu pomóc,
– Dajmy przykład dzieciom robiąc sobie jako rodzina wspólnie przerwę od Internetu, telefonu, tabletu, TV. Spędźmy ten czas na wspólnej zabawie,
– Pamiętajmy, ze sen regeneruje, godzina przed snem to czas na wyciszenie,
– Aktywność fizyczna zapobiega stanom depresyjnym. Wprowadźmy do planu dnia zdrowy zwyczaj codziennej aktywności na świeżym powietrzu
Miłego dnia 
